شیوع رفتارهای پرخاشگری در جمعیت عمومی شهر مشهد، ایران، ۱۳۹۳

مقدمه: خشم و پرخاشگری با پیامدهای فردی و اجتماعی و عوارض جسمی بسیاری همراه است. رفتارهای پرخاشگرانه، موفقیت­ شغلی و تحصیلی افراد را نیز تحت تاثیر قرار می­دهد. هدف این مطالعه، ارزیابی رفتارهای پرخاشگری و پیشگوهای آن در بین جمعیت عمومی شهر مشهد در سال 1393 می­باشد. روش­کار: در این مطالعه­ی توصیفی-مقطعی، تعداد 656 نفر در مشهد در سال 1393 بررسی شدند. مطالعه با استفاده از پرسش­نامه­ی پرخاشگری باس-پری  با مراجعه به مکان­های عمومی شهر انجام شد. تحلیل داده­ها با آمار توصیفی، آزمون­های تی، من­ویتنی و رگرسیون خطی با کمک نرم­افزار spss نسخه­ی 5/11 انجام شد. یافته­ها: میانگین سنی شرکت­کنندگان، 54/10±68/27 سال در زنان و 72/12±83/29 سال در مردان بود. تحلیل نتایج به ترتیب امتیازات 37/23  و 17/22 برای حیطه­ی فیزیکی، 30/12 و 15/13 برای حیطه­ی کلامی، 31/17 و 99/15 برای خشم، 57/19 و 06/18 برای ستیزه­گری را برای مردان و زنان نشان داد که در تمام موارد، تفاوت نمرات زنان و مردان از نظر آماری معنی­دار بودند (05/0>p). از نظر متغیرهای جمعیت­شناختی، موارد سن، وضعیت ازدواج، سابقه­ی طلاق، نازایی و بیماری جسمی، هم­چنین سابقه­ی جریمه­ی رانندگی، زندان و سوء­مصرف الکل، پیش­گویی­کننده­ی حیطه­های گوناگون رفتارهای پرخاشگری بودند. نتیجه­گیری: بنا بر نتایج، رفتارهای پرخاشگری در ابعاد ستیزه­گری، خشم و فیزیکی به طور بارزی در میان مردان بالاتر است در حالی که امتیاز رفتارهای پرخاشگری کلامی در زنان بالاتر بود.